Opvallende afwezigen in 'ESC250' van 2024: halen ze dit jaar wel de lijst?
In dit artikel:
De ESC250 van 2024 levert niet alleen een ranglijst op, maar ook een reeks opvallende leegtes die even veel vertellen als de nummers die wél in de lijst staan. In de jaarlijkse fanpoll vielen dit jaar enkele verrassende afwezigen op: wereldwijde streamingknallers, nationale helden en zelfs voormalige winnaars kregen onvoldoende stemmen van de core Songfestivalcommunity.
Het meest schrijnende voorbeeld is Snap van Rosa Linn. Ondanks miljarden streams en een enorm TikTok‑succes verdween het nummer volledig uit de ESC250, wat laat zien hoezeer de smaak van het brede publiek kan afwijken van die van fanbases die stemmen voor dit overzicht. Een ander pijnlijk verhaal is Bistra voda van Regina: het Bosnische lied strandde op plek 251 — één positie buiten de lijst — en dat net leverde online veel emotie en motivatie op bij fans om volgend jaar wél actief te stemmen.
Drie landen stonden opnieuw helemaal buiten beeld: Andorra, Marokko en Wit‑Rusland haalden geen enkele notering. Voor Andorra kwam Salvem el món het dichtst in de buurt, Wit‑Rusland bleef steken bij Story of My Life en Marokko’s eenmalige inzending Bitakat hob kreeg wederom te weinig steun. De herhaalde afwezigheid onderstreept hoe cruciaal georganiseerde mobilisatie en deelname aan het Songfestival zelf zijn; landen die niet meedoen of weinig internationale fans bereiken, missen stemkracht.
Opvallend is ook het ontbreken van meerdere voormalige festivalwinnaars en klassiekers. Liedjes die ooit het Songfestival domineerden — zoals Après toi en Un banc, un arbre, une rue — en bekende nummers als What’s Another Year en zelfs Nel blu dipinto di blu kregen dit jaar geen genoeg stemmen. Ook modernere winnaars als Running Scared ontbraken. Dat wijst erop dat niet elke hit of overwinning blijvende plaatsing garandeert: tijd, herontdekking door nieuwe generaties en blijvende fanbetrokkenheid bepalen het behoud van status.
Daarnaast bleven nationale favorieten buitenlands vaak onzichtbaar. Kate Ryan’s Je t’adore haalde ternauwernood de lijst, terwijl Xandee ver daarbuiten eindigde. Conclusie: de ESC250 is geen canonische hitlijst maar een jaarlijke momentopname van wat binnen de fancommunity leeft — beïnvloed door mobilisatie, recency bias en veranderende luistergewoonten. Volgend jaar kunnen veel van deze lege plekken zomaar weer gevuld zijn.