Songfestivalhits op Spotify in de 'ESC250': een vergelijking
In dit artikel:
In het streamingtijdperk ontstaan twee verschillende maatstaven voor Songfestival-succes: het wereldwijde luisterpubliek op platforms als Spotify en de jaarlijkse ESC250, een fanpoll waarin liefhebbers hun favoriete Eurovision-nummers rangschikken. Vergelijking van beide lijsten levert zowel overlap als duidelijke tegenstellingen op.
Sommige inzendingen weten beide werelden te verenigen en groeien uit tot blijvende klassiekers. Duncan Laurence’s Arcade (Nederland 2019) is het meest uitgesproken voorbeeld: winnaar van het festival en inmiddels goed voor ruim 1,4 miljard Spotify-streams — een record voor een Songfestivalnummer — terwijl het in de ESC250 al jaren relatief hoog blijft staan (al zakte het door nieuwe binnenkomers naar plek 16 in 2024). Loreen scoorde vergelijkbaar dubbele succes met Euphoria (Zweden 2012): invloedrijk op het podium en nog steeds populair bij fans (lange tijd nummer 1 in de ESC250) en sterk gestreamd; haar 2023-hit Tattoo liep kort daarna in de streamingcijfers en in fanwaardering snel op. Ook Måneskin’s Zitti e buoni (Italië 2021) en oudere hits zoals Fairytale (Alexander Rybak, Noorwegen 2009) en Waterloo (ABBA, Zweden 1974) combineren brede bekendheid met blijvende waardering in de fanpoll.
Tegelijkertijd tonen meerdere voorbeelden dat mainstream-streaming en fanliefde niet synchroon lopen. Rosa Linn’s Snap (Armenië 2022) explodeerde via TikTok tot een megahit met ongeveer 1,3 miljard streams, terwijl Songfestivalfans het nummer laag inschalen in de ESC250 (64e in 2022, later zelfs naar 145). Ook Queen of Kings (Alessandra, Noorwegen 2023) en Toy (Netta, Israël 2018) behaalden respectabele streamcijfers maar verloren snel terrein in de jaarlijkse fanlijst. If I Were Sorry (Frans, Zweden 2016) bereikte in de commerciële sfeer de 100 miljoen streams, maar verdween vrijwel uit recente ESC250-edities.
Omgekeerd bestaan er fanfavorieten die commercieel beperkt doorbraken maar blijvende cultstatus bij de Songfestivalgemeenschap genieten. Shum (Go_A, Oekraïne 2021) werd door fans hoog gewaardeerd (top 3 in de ESC250 van 2021 en opnieuw top 10 in 2024) ondanks relatief bescheiden streamingcijfers; Fuego (Eleni Foureira, Cyprus 2018) volgt hetzelfde patroon: sterke positie in fanlijsten, maar geen wereldwijde hit.
De belangrijkste conclusie is dat streamingcijfers en ESC250-posities twee verschillende geluiden laten horen: streams geven inzicht in wat het brede publiek consumeert — vaak gestuurd door playlists en virale platforms — terwijl de ESC250 het collectieve geheugen en de waardering van de dedicated Songfestival-community weerspiegelt. Af en toe overlappen die werelden en ontstaat een echte Songfestivalklassieker; vaker echter weerspiegelen ze uiteenlopende publiekslagen en smaken.